Periudha e maturimit të fetusit në pritje të lindjes është një periudhë shumë e përgjegjshme dhe e vështirë për shëndetin e nënës. Nuk është çudi që ne engjëjt kujdesemi vazhdimisht për nënat anembanë globit. Dhe mbi të gjitha, ne jemi të tërhequr nga shpërthimet emocionale dhe zbrazëtia e tensionuar që lind në zemrat e kujdesshme të nënës. Prandaj, ne duam të shfrytëzojmë këtë mundësi për të përcjellë informacion për të gjithë ata që presin një fëmijë në të ardhmen.
Nuk ka kohë më përcaktuese dhe epokale në tokë sesa e tashmja. Planeti juaj kërkon të gjejë ekuilibrin dhe ritmin, lëvizja e tij është e rrumbullakosur. E gjithë kjo ka një ndikim mjaft serioz në të gjithë popullsinë e globit. Në një kohë të tillë lindin fëmijë që thirren për të paralajmëruar epokën e ardhshme. Për këtë arsye i kushtojmë vëmendje të veçantë barkut të nënës, i cili mban trupin e tyre jetësor. I lëmë në mendje ata që kanë zgjedhur trashëgiminë e nënës të ndjekin me kujdes të veçantë zhvillimin e fetusit në mitër.
Dieta, ajri i pastër dhe stërvitja janë shumë të rëndësishme dhe me të drejtë. E megjithatë ajri i pastër në formën e pushimit nga mendimet dhe shqetësimet është shumë më i rëndësishëm. Kush prej jush do të interesohet për të mirat materiale kur të vihet në pikëpyetje vetë ekuilibri i jetës? Prandaj, ju lutemi, nëna të Tokës: ndërkohë që mbani mrekullinë e jetës së re brenda vetes, pyesni veten për të gjitha motivet e veprimtarisë suaj. A keni ndonjë mundësi për të hedhur gurin e kujdesit dhe tensionit duke ju lehtësuar barrën? Sepse sa herë që i lini mënjanë punët tuaja dhe pushoni nga barra juaj e lodhshme, trupi i fëmijës suaj reflekton këtë dritë rrezatuese.
Mos harroni rëndësinë e krijimit të një mjedisi të sigurt për fëmijët tuaj, ndaj ju kujtojmë edhe një herë natyrën e shenjtë të misionit tuaj. Është më mirë të kaloni kohën e mbajtjes së fetusit në soditjen e botës tuaj të brendshme, duke përshtatur kështu botën e jashtme me të. Nuk janë karroca dhe djepa që i nevojiten një fëmije në këtë periudhë të historisë planetare, por drita, udhëzimi dhe pafajësia juaj bujare, o ju nëna të fëmijës tokësor të Zotit.
Pra, mos e shpërqendroni fëmijën tuaj duke e fiksuar nga jashtë. Ai nuk duhet të harrojë fatin e tij qiellor, përndryshe do të na duhet të ngadalësojmë lëvizjen tonë në pritje të kthimit të tij në parajsë. Mos harroni vendimin tuaj për të lindur këtë fëmijë dhe përdorni këtë kohë për të gdhendur në mendjen e tij tani misionin e tij të shenjtë. Mos e shpërqendroni shikimin e tij me problemet tokësore, por kujdesuni që ai të jetë gjithmonë i drejtuar në qiell. Mësimet, nën ndikimin e të cilave fëmija kthehet në tokë, janë të gdhendura me shkronja në shpirtin e tij dhe ju, mësuesi i tij i besuar, mund t'i zhbllokoni me çelësin tuaj.
Në këtë kohë planetare, fëmija juaj nuk ju përket vetëm juve, të dashura nëna. Fëmija juaj i përket Tokës. Pra, le të shkojë përpara dhe të shpejtojë kujtesën e tij me realizimin e asaj për të cilën është këtu.
Lutuni pa u lodhur për fëmijën tuaj dhe këndojini atij. Kërkojuni ne engjëjve ta rrethojmë me një vështrim të butë dhe të kujdesshëm. Mbushni ëndrrat e tij me mendime për t'u rikthyer në një gjendje hiri të gjithëpranishme. Dhe mos qëndroni midis Qiellit dhe Tokës në mendimet e tij, përndryshe do të humbni shpëtimtarin tuaj tokësor, të pasuruar nga udhëheqja planetare.
Gjithçka e çuditshme është aq e lehtë sa që me ndihmën e këtij kujtimi të thjeshtë, nënat do të tërheqin lehtësisht vëmendjen e fëmijës së tyre ndaj misionit të tij në këtë planet. Ajo kohë ka ardhur dhe ju që mbani nënë natyrën në barkun tuaj, do të pajtoheni që këtë e keni ditur gjithmonë.